Duizendpoot die nooit zonder ‘de draadloze’ op pad gaat
Wennie de Haan - Medewerker locatieadministratie - BuitenpostTwintig jaar werkt ze inmiddels op de vestiging van het Lauwers College in Buitenpost en nog elke dag leert ze. Als medewerker van de locatieadministratie is Wennie de Haan-Minnema een duizendpoot die haar werkzaamheden met veel plezier verricht. ,,Ik heb een hartstikke leuke baan vol afwisseling.”
Aan het begin van het huidige millennium ging Wennie de Haan bij het Lauwers College van start als receptioniste. Ze had via via gehoord dat de administratief medewerkster van destijds een punt achter haar loopbaan zou gaan zetten. Onder het mom van ‘no guts no glory’ trok Wennie de Haan de stoute schoenen aan. Ze benaderde de schoolleiding rechtstreeks om aan te geven dat ze belangstelling voor de vacature had.
Na het volgen van de officiële sollicitatieprocedure kon ze los op De Hoefslag. ,,Ik heb er nooit spijt van gehad”, zo vertelt Wennie de Haan. De werkzaamheden zijn veelomvattend; van de telefoon opnemen tot het ontvangen van bezoek en het verrichten van allerhande administratieve taken tot ondersteuning van de locatieleiding. Door de ervaring kan ze nu goed en snel schakelen. ,,Dat was in het begin niet zo en had ik moeite met het stellen van prioriteiten.”
Voor wat die prioriteiten betreft: bij Wennie de Haan krijgt één aspect altijd voorrang en dat is het opnemen van de telefoon. ,,De school móet bereikbaar zijn. Ik heb ook altijd de draadloze bij me wanneer ik niet op m’n plek ben.” Als eerste aanspreekpunt handelt ze tal van belletjes zelf af. Soms zijn dat telefoontjes van bezorgde ouders/verzorgers die zich afvragen of het allemaal wel in orde komt met hun kroost. Als ervaringsdeskundige - zowel haar zoon als dochter ging naar het Lauwers College in Buitenpost - kan ze vaak een geruststellende en bemoedigende reactie geven. ,,Het is een grote school en allemaal heel spannend. Maar uiteindelijk komt het altijd wel goed.”
Dat ze ooit op de administratie van een scholengemeenschap terecht zou komen, had Wennie de Haan medio jaren zeventig na het behalen van haar mavo-diploma niet kunnen bevroeden. Sterker nog, de boerendochter had na twee jaar oriëntatie nog geen enkel idee wat ze voor de kost zou gaan doen. Diverse stages, waaronder op een politiebureau, in een dierenasiel en op een kleuterschool, brachten daar geen verandering in, waarna een beroepskeuzetest werd gedaan.
Uit de test kwam naar voren dat administratief werk wel wat voor haar was. In een periode dat er weinig banen en een hoge werkloosheid was - begin jaren tachtig - kon Wennie de Haan met een mbo-diploma op zak in Leeuwarden aan de slag bij het leerlingwezen. ,,Ik was vreselijk blij dat ik deze baan kreeg. Er was gewoon heel weinig werk.” Op het moment dat ze zwanger werd en het moederschap in beeld kwam, nam ze ontslag. ,,Dat was in die tijd heel gewoon, stoppen met werken wanneer je kinderen kreeg. Ik had het - denk ik - ook niet gekund, de combinatie van de zorg voor kleine kinderen met werken.”
Op het moment dat de jongste van de beide kinderen acht jaar werd - 23 jaar geleden - keerde Wennie de Haan terug in het arbeidsproces. ,,Ik wilde wel weer aan het werk.” Ze ging aan de slag in een sportzaak, om drie jaar later in Buitenpost bij het Lauwers College terecht te komen. Een tweetal cursusjaren (2018/2019 en 2019/2020) was ze ook nog een dag per week actief op de vestiging in Grijpskerk. ,,Het is ook heel gezellig daar met een leuk team.”
Van een leuk team is in Buitenpost eveneens sprake, vindt Wennie de Haan. ,,We doen het allemaal met elkaar. In deze coronatijd is dat alleen maar sterker geworden. Iedereen draagt zijn of haar steentje bij; niemand kan zonder een ander. Ik heb de indruk dat m’n werkzaamheden gewaardeerd worden. Dat gevoel geven ze me ook.” Wennie de Haan heeft veel respect voor de schoolleiding en de docenten die door de pandemie steeds weer moeten schakelen. ,,Echt petje af. Het is niet makkelijk en ze slaan zich er maar mooi doorheen.”
De ondersteunende functie hoopt Wennie de Haan nog een jaar of vijf te kunnen uitvoeren. ,,Dan ben ik 25 jaar op school en is m’n leeftijd 64 jaar. Dan vind ik het wel prima. Om tot aan m’n 67ste te werken, heb ik niet in m’n hoofd. Ik ben erg van het genieten van het leven. Vakantie, reizen en watersport; dat soort dingen. Werk is belangrijk, maar niet het belangrijkste.”