Fleurige gezichten door spontane muzikale traktaties

Z’n beroep ervan maken komt er waarschijnlijk niet van. Toch heeft Oane van Huizen een enorme passie voor de gitaar. Regelmatig speelt hij er lekker op los, ook bij de zitkuil van het Lauwers College in Buitenpost. ,,Ik had nooit verwacht dat het allemaal zo zou uitpakken.”

Op twee vaste momenten in de week klinken er in het gebouw aan De Hoefslag sprankelende akkoorden uit z’n westerngitaar. Tijdens het zesde lesuur en de aansluitende pauze op maandag- en vrijdagmiddag is Oane te vinden bij het kraampje van de duurzaamheidscampagne Energy Challenges om de medeleerlingen en medewerkers van de school muzikaal te trakteren. ,,Het gaat lekker. Zo nu en dan wordt er zelfs ook wat geld in m’n koffer gesmeten”, vertelt de mavo-2-leerling enthousiast.

Aanvankelijk was Oane eigenlijk helemaal niet van plan om in de openbaarheid voor de LC-gemeenschap op te treden. De coronapandemie en de tussenuren die soms voor enige verveling zorgden, brachten hem enkele maanden geleden op het idee om zelf wat te gaan spelen in de muziekkamer van de school. ,,Er moet wat leuks worden gedaan”, was de spontane gedachte.

Door praktische omstandigheden kwam het er niet van om - eventueel met een pianovriend - in een lokaal te musiceren. Oane liet zich niet uit het veld slaan en zette door. Hij nam z’n eigen gitaar mee van huis en klom op een woensdagmiddag op het grote podium van de zitkuil om z’n talent te laten horen.

Het bleef bij één optreden op die plek. Voor de gehele zitkuil vormde hij het middelpunt van de belangstelling en dat bleek iets teveel van het goede. ,,Heel veel ogen waren op mij gericht. Ik dacht: dit is niks en dit moet ik als jong broekie maar nog niet doen...”

Een verhuizing naar een stillere plek rond de zitkuil volgde. Daar, nabij de entree van de docentenkamer, was het rustiger en dat voldeed een stuk beter. Diverse complimenten deden het vertrouwen groeien, waarna de stap richting een iets centralere plek bij de kraam van Energy Challenges werd gemaakt.

De schouderklopjes brachten de veertienjarige artiest uit Twijzelerheide er ook toe zo nu en dan te zingen bij z’n gitaarspel. ,,Dat is veel leuker dan alleen wat akkoorden spelen.” Oane is zich er bewust van dat het niet altijd oorstrelend is wat hij laat horen. Met een glimlach en een vette knipoog: ,,Ik ben een verschrikkelijke zanger. Maar ik vind het wel gewoon mooi om te doen.”

Oane komt uit een zeer muzikale familie. Op achtjarige leeftijd belandde hij bij cultuurcentrum De Wậldsang om er z’n eerste deuntjes op de gitaar te oefenen. Als het aan z’n moeder gelegen, was hij aan de slag gegaan op de bugel. Dit blaasinstrument trok hem niet zo. ,,De gitaar sprak mij veel meer aan. Ik vind het prachtig om te tokkelen.”

Naast een westerngitaar heeft Oane ook nog een elektrische gitaar, een basgitaar en een klassieke gitaar. Deze laatste gebruikt hij amper. Op de klankkast staan allerhande handtekeningen van Friese artiesten, waaronder de troubadours Gurbe Douwstra en Piter Wilkes en van feestband De Suskes. ,,De klassieke gitaar is meer een souvenir.”

Wanneer Oane zelf speelt of artiesten op hun gitaar aan het werk ziet, gaat z’n hart sneller kloppen. ,,Ik vind het heel cool om gitaristen live te zien. Het geluid maakt mij blij. Dat doet veel met mijn humeur en stemming.”

Een goed gevoel krijgt Oane ook van vrachtwagens, z’n andere grote passie die nog iets sterker is dan de liefde voor de gitaar. Net als z’n vader en overgrootvader wil hij later ook trucker worden. Als internationaal chauffeur zal hij dan vijf dagen in de week elders vertoeven en komt het maken van muziek even op het tweede plan. Maar die schade zal in het weekend wel worden ingehaald, zo verwacht Oane. ,,Een beetje in kroegjes spelen. Dat lijkt me ook hartstikke leuk.”