<    

Ik voel me ontzettend thuis in de Wâlden

Marijke Kuipers - Docent Duits - Buitenpost

“Na mijn middelbare school was ik helemaal niet van plan om het onderwijs in te gaan. Ik had de opleiding Toerisme & Recreatie gedaan en in Oostenrijk en Duitsland gewerkt, maar dat was het niet. Daarna ben ik begonnen aan de opleiding Leisure Management, maar dat was ook een beetje te veel lol. In de vakantie kreeg ik een brief van school met een bindend negatief advies. Dat was wel even wat…

Op aanraden van Edwin, toen mijn vriend, nu mijn man, ben ik toen aan de studie docent Duits begonnen. Na een paar weken wist ik het: ‘Dit is het!’ En nu, tien jaar later, vind ik het nog steeds de mooiste baan die er is, echt fantastisch. Zeker hier in de Wâlden. De mensen hebben het hart op de tong, zijn emotioneel en soms wat ‘rûchhouwers’ in hun taal. Maar ze waarderen het als je zelf even ‘rûch’ reageert en dezelfde taal spreekt. Het botst wel eens, maar aan de andere kant, als de band goed is kun je super met ze samenwerken. Mijn mem komt uit De Westereen, dat speelt natuurlijk mee, maar ik voel me ontzettend thuis in de Wâlden!

Wat ik graag zou zien is dat elke leerling een tablet of laptop kreeg. Het moet geen Steve Jobsschool worden, maar de belangrijkste computervaardigheden kunnen nog wel wat worden bijgespijkerd, bijvoorbeeld hoe je een goed verslag kunt maken en met de leerlingen kijken hoe ze internetwijs kunnen worden. Cyberpesten en sexting hebben heel nare gevolgen.

In de klas heb ik duidelijke regels. Voor mij zijn dat gewone omgangsvormen. Ik probeer ze zo te behandelen zoals ik zelf graag behandeld wil worden… dus niet de hele dag mopperen en snauwen. Er moet ruimte zijn voor gezelligheid, een goed gesprek, een grap en een grol. Het mooiste wat je kunt bereiken met een groep is dat je daarna ook gewoon, samen, weer aan het werk gaat.

Die interactie met die pubers, dat maakt voor mij eigenlijk van elke dag een feestje!”

Rijker thuiskomen na de confrontatie met armoede

“Zo’n zes jaar geleden maakten we kennis met Compassion en werden we sponsor van Janjira, een meisje van vier uit Thailand. In mei kregen we van Compassion de uitnodiging om haar op te zoeken. Enthousiast, maar ook wel een beetje angstig voor de confrontatie met armoede, gingen we op reis. Het werd een zeer leerzame reis door bijzondere ontmoetingen.

We ontmoeten eerst Sirinda, een meisje van 12 dat door andere Nederlanders wordt gesponsord. Ze woont samen met haar twee broertjes bij opa en oma in een sloppenwijk in Bangkok in een huis van steen met een dak van golfplaten. In de wijk is veel criminaliteit. Moeder werkt hele dagen, vader is uit beeld.

De kinderen zijn verlegen. We bidden samen dat de jongens van God sterke mannen mogen worden en dat ze goed op hun oudere zus mogen passen. Dan bidden we voor Sirinda en spreken uit dat zij een prinses is in de ogen van God en dat ze heel belangrijk is voor Hem. De jongens glunderen, Sirinda straalt. Het geeft hun hoop en zelfvertrouwen. We bezoeken meer mensen die nauwelijks iets bezitten, maar we krijgen steeds het beste dat ze hebben.

Elk bezoek is een les in gastvrijheid…

De ontmoeting met ons sponsorkindje Janjira en haar moeder is een hoogtepunt tijdens deze reis. Wie is het meisje achter de brieven? Herkennen we haar van de foto’s? Ook onze medereizigers ontmoeten vandaag in de hotellobby hun sponsorkind. De spanning is van ieders gezicht af te lezen.

Zodra Janjira ons herkent, is het goed. Dit gevoel is onbeschrijfelijk! De hele dag zijn we onafscheidelijk en vragen elkaar het hemd van het lijf. We zijn zo dankbaar dat we elkaar hebben leren kennen en dat onze band door deze prachtige ontmoeting is gegroeid. Wij kunnen de armoede niet oplossen, maar wat een gaaf gevoel dat we in ieder geval Janjira een kans mogen geven om uit de armoede te ontsnappen.

In alle projecten ontmoeten we medewerkers die zich met veel toewijding en liefde inzetten voor de kinderen. Door alle armoede en erbarmelijke omstandigheden heen, zien we vooral veel vreugde en dankbaarheid. Onze medereiziger Gor zegt tijdens een kerkdienst: “Als je geen dromen meer hebt, dan heb je geen toekomst meer.” Wij hebben mogen ervaren dat Compassion de kinderen weer laat dromen en een kans geeft op een betere toekomst.

Onze confrontatie met armoede heeft ertoe geleid dat wij zelf een stuk rijker weer thuis zijn gekomen. Spreuken 11:25 zegt: “Een gulle gever zal gedijen, wie te drinken geeft, zal te drinken krijgen”. Wij hebben ervaren dat we ons rijker voelen door wat we hebben gegeven tijdens deze reis en tijdens onze jaren als sponsor van Janjira. En we hebben ervaren dat we dichter bij God zijn gekomen door deze reis.”