“Het ergste van het hele examen lijkt mij dat uurtje van de uitslag, als er gebeld kan worden. Ik sta er best wel goed voor, een paar zesjes, geen onvoldoendes, maar toch. Dat uur lijkt me verschrikkelijk.
Het examen zelf lijkt me eigenlijk wel leuk. Het is toch een afsluiting van een hele periode. Natuurlijk is er dan spanning. Ik een perfectionist en ik heb best wel last van faalangst. Trillende handen, een hoge hartslag en soms ook wel een black-out. Gelukkig kan ik er steeds beter mee omgaan.
Voor toetsen en straks voor het examen, ga ik serieus zitten leren. ’s Morgens op tijd beginnen, samenvattingen en proefexamens maken en daarna de moeilijke stukken nog een keer leren. Als ik een keer zit, hou ik niet meer op. M’n moeder is altijd degene die zegt dat ik even moet stoppen.
Door omstandigheden heb ik twee keer een jaar over moeten doen. De school wilde dat ik naar de havo ging, maar ik wist toen al zeker dat ik tandheelkunde wil studeren en daarvoor heb je vwo nodig. Ik moest er heel stevig voor praten en daarom ben ik er ook best trots op dat ik nu met goede cijfers het examen in ga. Als ik voor tandheelkunde niet word ingeloot - de kans is slechts 25% - dan ga ik voor mondzorgkunde. En anders medicijnen. Ik wil iets doen waarmee ik mensen kan helpen."