<

Voorwoord

Buitenpost, 15 februari 2022

De inspiratie voor dit voorwoord haalde ik uit een gesprek dat ik voerde met een ouder van een nieuwe brugklasser over het aanschaffen van een elektrische fiets. Moet dat nu wel of juist niet? Wat zijn de voor- en nadelen? En wat doet de ander?

Zo zijn er vele onderwerpen waar een keuze over gemaakt kan worden. Vind ik het oké als mijn zoon vapet of niet, breng ik mijn kind naar school als het hard waait of niet, controleer ik mijn dochter haar SOM op cijfers of niet, keur ik het gebruik van alcohol onder de 18 goed of niet, geef ik de antwoorden op maakwerk of juist niet, meld ik mijn kind ziek als we op vrijdag de wintersport in gaan of niet. En zo zijn er nog tientallen te verzinnen.

Op school zijn er ook veel keuzes die gemaakt worden. Mobiele telefoon in de telefoontas of juist niet, is 8.10 uur in de school te laat voor de les of niet, nemen we bij overtreding van roken op het schoolplein het rookwaar in of niet, bieden we bepaalde keuzemogelijkheden nog aan of niet, zetten we het flexibele deel van het rooster door in de bovenbouw of niet, informeren we een ouder over een klein incident of niet. Allemaal keuzes, waarbij ieder zijn/haar eigen mening en waarheid heeft.

Het onderstaande gedicht sluit in mijn ogen daar goed bij aan, of niet?

Namens de schoolleiding
Sjouke Visser

Gedicht om wanhopig van te worden

Dwergkonijntje Enerzijds
en goudvis Omgekeerd
horen mensen discussiëren
en hebben iets geleerd.

De een gelooft in ooievaars,
de ander meer in mussen.
De een gelooft in feiten,
de ander in daartussen.

‘Dat hoort dus zo,’ zegt Dwergkonijn,
‘als de een het ene vindt,
dan vindt de ander het andere.
Het móét met tegenwind.

Dus als jij gelooft in daken,
dan geloof ik meer in kelders.
En geloof ik nu in nu,
dan voel jij meer voor elders.’

‘Ik snap het. Jij de Zuidpool’.
fluistert Goudvis zacht,
‘en ik ben dan de Noordpool.
Maar weet je wat ik dacht?

Als we nou eens optelden
wat door ons wordt geloofd,
dan hebben we toch samen
de hele wereld in ons hoofd?

Dan geloven we met z’n tweeën
de aarde bij elkaar!’
Konijn begint te glimmen.
‘Verhip,’ zegt ze, ‘da’s waar.’

Goudvis juicht: ‘Dat is het!
De uitweg uit het praten!
En ik heb hem gevonden!
De uitweg uit het haten!

En het wordt een mooie middag.
Tot Konijn tot haar verdriet
bedenkt dat Goudvis dit gelooft
en daarom zij dus niet.

Door: Edward van de Vendel
Uit: Gelukkig en blij, Em. Querido’s Uitgeverij, 2023.