Handelen zit in mijn bloed

Van conciërge naar huismeester/conciërge. Al 35 jaar werkt Gosse Kamminga met veel plezier als conciërge binnen het onderwijs. Als 16-jarige Wâldman uit Kollumerzwaag begon hij met werken. Niet meteen in zijn huidige functie. Nee, eigenlijk wilde hij veehandelaar worden, net zoals zijn vader. ,,Leren, dat kon ik wel. Maar dat was het niet echt voor mij. Ik was liever ‘gewoon bezig’. Handelen, dat leek mij wel wat. Mijn moeder hield de boot echter af. Onder andere vanwege de onzekerheid. Door een vriend van mij kwam ik in de bouw terecht. Ik begon bij een timmerman dichtbij huis, in Kollumerzwaag. Maar met de komst van kunststofkozijnen veranderde dat. Het werkgebied werd ineens ‘heel Friesland’. Ook het werk werd zwaar.”

Toen er een vacature voor conciërge vrijkwam bij mavoschool de Senaer te Kollum, besloot Gosse om te solliciteren. ,,De vacature was voor 30 uur. Met de gedachte dat ik dan op vrijdag met mijn vader meekon naar de veemarkt, besloot ik te solliciteren. Dat liep alleen nét wat anders… Uit 110 sollicitanten werd ik uitgekozen. Maar in plaats van 30 uur werd de invulling van de vacature ineens 38 uur en 24 minuten; oftewel een volledige werkweek. Dat was niet helemaal de bedoeling. Toch besloot ik om de baan te accepteren, en daar zit ik nu dan, 35 jaar later. Ik vind het fantastisch.”

Gosse was nog jong toen hij als conciërge startte. ,,Ik doe dit werk nu al zoveel jaren dat er nu kinderen van vroegere leerlingen door de wandelgangen van school lopen. Ik word hier ouder, de jeugd niet. Steeds weer komt er een nieuwe lichting. Dat ik nu de ‘tweede generatie’ van hen op school mag treffen, maakt mijn werk bijzonder. Het schept een band met de leerlingen, ook omdat ik in deze regio ben opgegroeid. Het gebeurt dan ook regelmatig dat ik een familielid van een van de leerlingen ken.”

Een opleiding tot conciërge bestaat niet

,,Een opleiding tot conciërge, dat bestaat er niet. Het moet in je zitten.” Gosse vertelt over zijn keuze voor het onderwijs: ,,Ik heb altijd al iets met kinderen gehad. Vroeger hielp ik bijvoorbeeld vaak bij de club van de kerk. Kinderen zijn onvoorspelbaar en dat vind ik zo leuk. Ik kan er op een goede manier mee omgaan, al zeg ik het zelf. Je moet daar feeling voor hebben. Je bent er namelijk niet alleen voor het onderhoud en het beheer van het pand, maar je bent ook een soort vertrouwenspersoon voor de leerlingen. Een klik met de leerlingen hebben is dan ook essentieel.”

Een positieve aanpak om iets door leerlingen gedaan te krijgen, werkt goed meent Gosse. Een mooi voorbeeld komt van twee jongens die eerst de jas niet op wilden hangen. ,,Na een eerste keer vragen was het antwoord meteen ‘nee’. Ook bij een tweede keer. ‘Daar is meneer toch voor’, was het antwoord. Bij een derde keer vragen begon ik over een gebakje. Raad eens hoe snel de jassen toen hingen… Binnen een no time hingen ze keurig aan de kapstok. Hun reactie daarna was goud waard: ‘als meneer nog eens iets heeft, dan weet u ons te vinden.’ Vriendelijk blijven, dat werkt en maakt het meteen een stuk gezelliger op school.”

Van Kollum naar Buitenpost en terug naar Kollum

In zijn 35 dienstjaren heeft Gosse op verschillende plekken gewerkt. Hij vertelt erover: ,,De Senear fuseerde op een gegeven moment met de Lits in Buitenpost. Zodoende kwam ik in Buitenpost te werken. Ik ging mee naar het Junior College en uiteindelijk werd ik vliegende keep. Lauwers College Grijpskerk bestond toen al en het Lauwers College kende ook een vestiging in Surhuisterveen. Ik ging van hot naar her. Dat vond ik minder prettig en daarom ging ik terug naar het Lauwers in Kollum.”

Waar zijn titel voorheen conciërge was, is hij nu huismeester/conciërge bij Campus Kollum én op locatie ‘Bogerman’. ,,In Campus Kollum zitten vier partijen: !mpulse Kollum, het Lauwers College, dorpshuis De Colle en Bibliotheek Noord Fryslân. En op locatie Bogerman zijn het Lauwers College en !mpulse Kollum ook samen gevestigd. Daarom was er behoefte aan een vast aanspreekpunt, een huismeester. Zodoende ben ik huismeester/conciërge geworden. Hierin kan ik mijn ei helemaal kwijt. Het werk is hierdoor wel wat veranderd. Ik was eerst ‘gewoon’ conciërge, nu ook huismeester. Daardoor moet ik wat meer zaken regelen, maar dat zit ook wel in mijn bloed, dingen regelen. Dat heb ik van mijn vader geërfd denk ik.” Hoewel Gosse nooit veehandelaar is geworden, handelt hij weleens in zijn vrije tijd. In spullen die hij bij de kringloop scoort bijvoorbeeld, puur voor de hobby. Zo weet hij ook zijn handelsbehoefte te vervullen. ,,Dat zit immers in mijn bloed.”